In deze tijd is het bijna onmogelijk geworden een andere mening dan de mening van de meerderheid te uiten. Ik vind dat heel kwalijk. Fundamenteel voor een samenleving is de vrijheid van meningsuiting. Natuurlijk kan iedereen achteraf worden aangesproken op die mening, en als het beledigend, opruiend, lasterlijk, kwetsend is zelfs worden aangeklaagd. Dat was altijd zo en zo zou het ook nu moeten zijn. Géén censuur vóóraf. Zo is het grondrecht van álle mensen die zich op het grondgebied van de staat der Nederlanden bevinden.
Ik stel vast dat dit niet meer gangbaar is. We hebben nu verschillende gremia die vaststellen wat waar en wat niet waar is (fake) en dan weigeren wat volgens hen niet waar is te publiceren. Bij Twitter en Facebook vind je dat, maar ook bij overheidsorganen zoals de NOS. Wanneer een omroep onwelgevallig nieuws uitzendt moet die uit het bestel verdwijnen. Dat is héél zorgelijk.
Ook de overheid doet daaraan mee door het niet laten uitspreken en niet reageren op personen en partijen die hun visie op de samenleving willen uitdragen. Partijen worden uitgesloten, personen worden gedemoniseerd. Overigens vindt de verruwing van het debat aan alle kanten plaats.
Na de storm en kort voor de wellicht volgende storm over Corona, waar maar één mening was toegestaan, hebben we nu de oorlog in de Oekraïne. Ook daar vindt door het maken van karikaturen een ernstige verminking van de vrijheid van meningsuiting plaats. Er is maar één juiste mening: ”Poetin is de nieuwe Hitler die begon bij de Krim en uiteindelijk heel Europa wil veroveren of op zijn minst de voormalige Warschau-Pact landen. Hij is door en door slecht en moet met alle mogelijke middelen gestopt worden.”
Ook al zou dat zo zijn, dan nog moet er een tegenstem mogelijk zijn en moet je die serieus nemen. Op bevel één waarheid uitdragen met uitsluiting van andere meningen maakt ons dom.
Ik ben ook van mening dat in dit conflict meer aan de hand is dan een tweede Hitler en een landhonger. De Amerikanen hebben altijd politieagent van de wereld willen spelen en het westen heeft zich daar veilig bij gevoeld. Zij hebben hun invloedssfeer voortdurend uitgebreid of dat geprobeerd. Iraq, Koeweit, Syrië, Afghanistan, Egypte, Panama de lijst is eindeloos. En die invloed behelst de manier van leven die zij (en wij) het beste achten. Dat gebeurt ook in ons NAVO-NATO-EU verband. Een goede relatie met een andersdenkend Rusland is daarbij niet welkom. De invloedssfeer van Amerika met in haar kielzog ‘wereldleiders’ (adapten) in het westen. Zeker ook omdat onze waarden en normen zo doortrokken zijn van doorgeschoten liberalisme. Totalitair liberalisme, waar ieder bepaalt wat goed is in eigen ogen, is hetzelfde als anarchie. Dat wordt natuurlijk ingezien en daarom moet er een controle systeem worden opgetuigd. En dat is al gebeurd en zelfs bijna klaar. De oude KGB agenten in Rusland zijn vervangen door digitale systemen in de “vrije wereld” die ons een “God-like-ability” geven (Harari). Daarvoor moet natuurlijk iedereen buigen. Ook China, ook Rusland, want wie brengt nu iets in tegen een “God-like-ability”.
Daarnaast spelen natuurlijk ook grote financiële belangen. Grondstoffen, goud, waarde van de munt. Wie heeft de macht
Dit geo-politieke standpunt is uitstekend verwoord door Thierry Baudet, waarvoor respect. Ik ben het zeker niet in alles met hem eens en ook niet altijd niet over de wijze van presentatie. Maar hij is tot nu toe de enige politicus die dit conflict breder getrokken heeft dan dat het bij vrijwel iedereen gezien wordt. Er staat meer op het spel dan stukjes grond, het gaat om macht, geld, olie, maar ook en vooral over de controle op het menselijk gedrag. Menselijk gedrag waarbij in het westen alle waarden en normen die de Schepper ons heeft gegeven, gezin, huwelijk, erfelijkheid, lichamelijke onaantastbaarheid, persoonlijke verantwoordelijkheid met voeten worden getreden.
Als we de diepte van het conflict niet mogen benoemen, bespreken of zelfs demoniseren is de weg naar vrede onmogelijk geworden. Winnen gaat sowieso niemand. Het dagelijks bestookt worden met raketten, wapens vanuit Rusland naar de Oekraïne sterk af te keuren. En dat doe ik bij deze. Maar het dagelijks ontlopen van de diepgaande achtergronden over dit conflict maakt het oplossen onmogelijk. En ook dat keur ik sterk af.
Ben ik dan een Baudet-adapt? Natuurlijk niet. Ik ben allereerst een gelovige volgeling van Jezus Christus. Hij plaatst dit conflict in een nog veel grotere context. Die van de eeuwigheid. Een strijd tussen goed en kwaad en níet tussen mensen van vlees en bloed. Uiteindelijk en misschien wel heel snel krijgt iedereen antwoord die riep en roept: ”Als God bestaat, waarom doet Hij dan niks”. Het zal blijken. Maar nu vraagt het van ons de waarheid lief te hebben. Onze naasten lief te hebben. En zelfs onze vijanden. Het valt allemaal niet mee merk ik.
Dit artikel is met toestemming overgenomen van dezedagen.com
Auteur: Simon van Groningen
