De geschiedenis van Paulus

De bijzondere gevolmachtigde: over de bijzondere positie van de apostel Paulus. Deel 2.

In Handelingen 7:58 wordt Saulus/Paulus voor de eerste keer in de Bijbel genoemd: ‘En zij wierpen hem de stad uit en stenigden hem, en de getuigen legden hun kleren af aan de voeten van een jongeman, die Saulus heette.’

Paulus was niet zonder reden door de Heere geroepen, Hij had hem immers vanaf de schoot van zijn moeder daartoe afgezonderd (Gal. 1:15-16). En zo gaf God hem inzicht in nieuwe openbaringen en ontwikkelingen in de heilshistorie. Maar afgezien daarvan was Paulus ook praktisch gezien heel geschikt.

Hij behoorde tot drie verschillende leefwerelden: Ten eerste was hij een Romeins staatsburger uit Tarsus in Cilicië, waardoor hij onder Romeinse bescherming en aanzien stond en gemakkelijker kon reizen (Hand. 9:11; 16:37-38; 22:25-28). Bovendien was hij bekend met de Grieks-hellenistische cultuur. Ten tweede was Paulus een echte Jood van de stam Benjamin (Rom. 11:1). Hij kwam uit een Joodse diaspora-gemeente in Tarsus. En ten derde was hij in Jeruzalem opgegroeid en had hij gestudeerd aan de voeten van de beroemde Gamaliël (Hand. 22:3-4).

Van meet af aan had hij twee namen, een Joodse: Saulus, en een Griekse: Paulus (Hand. 13:9). Tijdens zijn dienst in ongelovige staat, als Jood, en later bij het begin van zijn verkondiging, werkend onder de Joden na zijn bekering, droeg hij de naam Saulus. Toen hij vervolgens als apostel werd uitgezonden naar de volkerenwereld, droeg hij alleen nog maar de naam Paulus, waardoor hem waarschijnlijk eerder deuren werden geopend. Daarom is het niet juist om te zeggen dat Saulus zich tot Paulus had bekeerd, omdat hij vanaf het begin beide namen had en beide in dienst van Jezus stonden.

Wij zien hoe de Heere alles voor Zichzelf gebruiken kan en het in Zijn dienst stelt. – Hij heeft ook u geschapen voor een ideale bediening. Hij heeft u talenten gegeven. Uw opleiding, uw achtergrond, uw karakter, alles moet in dienst staan van Hem en Zijn zaak. Uw omgeving is uw zendingsveld, u staat op precies de juiste plaats en bent ervoor als geschapen. Daarom mogen wij niet klagen, maar onze bediening met vreugde vervullen.

Iemand schreef eens: ‘Een bij leeft ongeveer 40 dagen en bezoekt in die tijd ongeveer 1000 bloemen, produceert dan ongeveer een theelepel honing. Voor ons is het maar een lepel honing, voor een bij is het zijn leven. Waardeer dat en wees dankbaar.’

‘Maar nu heeft God de leden, elk van hen afzonderlijk, in het lichaam een plaats gegeven zoals Hij gewild heeft’ (1 Kor. 12:18).

C. H. Spurgeon zei eens: ‘Als twee engelen uit de hemel gezonden zouden worden om de Heere te vertegenwoordigen, en de ene zou er zijn voor het oordeel over de heiligen en de ander om de kruispunten in Londen te reinigen, zou iedere engel even vereerd zijn en zijn opdracht met evenveel vreugde vervullen.’

In een groot ziekenhuis zijn bijvoorbeeld niet alleen de chirurgen belangrijk, maar ook het bestuur, de administratie, het verplegend personeel, het ambulancepersoneel, het keukenpersoneel en het schoonmaakpersoneel. Alleen door samen te werken en doordat ieder zijn taak vervult, kan worden gegarandeerd dat het ziekenhuis goed loopt en dat mensen kunnen worden geholpen – Het geheel functioneert door vele individuen.

Voor de bekering van Paulus

In Handelingen 8:1-3 lezen wij over Saulus/Paulus voor zijn bekering: ‘En Saulus stemde in met zijn dood. En er ontstond op die dag een grote vervolging tegen de gemeente die in Jeruzalem was; en zij werden allen verspreid over de landstreken van Judea en Samaria, behalve de apostelen. En godvrezende mannen droegen Stefanus samen naar het graf en bedreven grote rouw over hem. En Saulus begon de gemeente te verwoesten: hij ging de huizen binnen, sleepte mannen en vrouwen mee en leverde hen over in de gevangenis.’

Zo meedogenloos als Saul David vervolgde, zo vervolgde Saulus later de volgelingen van de Zoon van David. Ik zou drie dingen uit deze tekst willen halen:

1. Het is waarschijnlijk dat Saulus een vrucht werd van het gebed van Stefanus: ‘En terwijl hij op de knieën viel, riep hij met luide stem: Heere, reken hun deze zonde niet toe! En toen hij dat gezegd had, ontsliep hij’ (Hand. 7:60). Daarin leek Stefanus sterk op de Heere Jezus, die voor Zijn vijanden bad aan het kruis. Bovendien had Jezus onderwezen: ‘Maar Ik zeg u: Heb uw vijanden lief; zegen hen die u vervloeken; doe goed aan hen die u haten; en bid voor hen die u beledigen en u vervolgen’ (Matt. 5:44). Ook zou het mogelijk kunnen zijn dat zijn twee familieleden, die in Romeinen 16:7 worden genoemd en die al vóór hem in Jezus geloofden, voor Saulus hebben gebeden.

De bekering van Saulus toont aan dat God een gebedsverhorende God is Die alles kan doen. Wij zien welke kracht er in het gebed zit. Gebed is krachtiger en doeltreffender dan wapens kunnen zijn. God staat achter de gebeden die in overeenstemming zijn met Zijn wil. Gebed speelt een grote rol in het Koninkrijk van God. Later werd Paulus zelf een begenadigd bidder.

Wij mogen bidden voor onze vijanden, voor onze familie, voor onze kennissenkring, voor alle medemensen en wij moeten niemand in ons gebed opgeven.

2. Interessant is ook de vermelding dat de apostelen als gevolg van de verstrooiing in Jeruzalem bleven en alle anderen werden verspreid over de landstreken van Judea en Samaria (Hand. 8:1). Zij hadden toch de taak om de wereld in te trekken en al de volken tot discipelen te maken (Matt. 28:19). Waarom deden ze het niet? Het tij van de heilsgeschiedenis was aan het keren. Paulus zou deze taak op zich nemen. – Ik geloof dat de missie van de apostelen nog vervuld zal worden in het Messiaanse rijk.

3. Vóór zijn bekering was Paulus een keiharde man die onder geen enkel beding wilde buigen: ‘En Saulus begon de gemeente te verwoesten: hij ging de huizen binnen, sleepte mannen en vrouwen mee en leverde hen over in de gevangenis’ (Hand. 8:3).

Na zijn bekering getuigde hij meerdere keren van de vervolging waarmee hij was begonnen en die hij had uitgevoerd. Hij had geprobeerd de gemeente te gronde te richten en werd later haar sterkste bouwer. Hij veranderde van de meest agressieve hater in de man die haar het meest toegewijd liefhad. – Hoe zeer kan de Heere toch mensenlevens totaal veranderen! Wat geen heropvoedingskamp kan doen, wat de beste opvoeding niet kan realiseren, waartoe de beste scholen en psychotherapeuten niet in staat zijn, dat kan de Heere Jezus doen. – Laten we daarom diep gelovig rekenen op de kracht van God.

De bekering van Paulus

In Handelingen 9 lezen we dan over de bekering van Paulus: ‘En terwijl hij onderweg was, gebeurde het dat hij dicht bij Damascus kwam. En plotseling omscheen hem een licht vanuit de hemel’ (v. 3).

Deze ‘Damascus-ervaring’ zou omstreeks 34 na Christus hebben plaatsgevonden. Paulus zelf noemde deze gebeurtenis van zijn bekering geen bekering, maar hij vatte alles wat er gebeurd was samen met de term ‘openbaring van Jezus Christus’ (Gal. 1:12). Dit betekent niet dat het geen bekering was – hem werd immers gevraagd de Naam van de Heere aan te roepen (Hand. 22:16) –, maar het ging om een bijzondere openbaring die hem tot apostel riep.

Zijn roeping, zijn ontmoeting met Jezus, gebeurde plotseling, op geheimzinnige wijze, volledig onaangekondigd. Hij werd uit de duisternis naar het licht geleid. Dit zou een beeld voor de gemeente kunnen zijn; die is ook plotseling als een geheimenis geroepen. Zij werd eveneens uit de duisternis naar het licht geleid en heeft een bijzondere positie in Gods heilsplan die tevoren niet bekend was. Voor deze nieuwe instelling (het Lichaam van de gemeente) was een ‘bijzondere apostel’ nodig in een bijzondere positie.

Bovendien is de bekering van Paulus een beeld voor de toekomstige bekering van Israël: De Heere is hem vanuit de hemel geopenbaard. Hij werd rechtstreeks geconfronteerd met de heerlijkheid van Jezus. De man die Jezus afwees, werd geroepen om Zijn Evangelie onder de volken te verkondigen. Hij was blind, de schellen vielen hem als het ware van de ogen en hij werd ziende. Hij werd vervuld met de Heilige Geest. Hij werd een zegen voor de volkerenwereld. – Dit alles zal Israël in de toekomst meemaken.

Paulus werd rechtstreeks door de Heere zelf bereikt, zonder dat iemand als kanaal diende om tot hem te prediken. Ananias fungeerde slechts als ‘hulp’ die door de Heere werd geïnstrueerd. Toen hij verscheen, was Paulus al geconfronteerd met de boodschap en met de Heere zelf. Zijn bekering en roeping vielen min of meer samen. – Bekering is altijd gelijk aan roeping, ook al is die in ons geval nooit te vergelijken met die van een man als Paulus. Daarom was zijn vraag onmiddellijk: ‘Heere, wat wilt U dat ik doen zal?’

In Romeinen 1:1 schrijft hij: ‘Paulus … een geroepen apostel’, en in Romeinen 1:7: ‘Aan allen … geliefden van God en geroepen heiligen’. – Zijn wij ons ervan bewust dat wij niet alleen zijn bekeerd, maar ook geroepen? Wij staan in dienst van God. Hij is onze Heere. Ons leven is helemaal van Hem en Hij heeft de macht erover te beschikken. Wij moeten bepaald worden door de vraag: ‘Heere, wat wilt U dat ik doen zal?’

Tot zover de eerste helft van het tweede deel van “De bijzondere gevolmachtigde: Over de bijzondere positie van de apostel Paulus.” Met toestemming overgenomen uit “Middernachtsroep 2021-11” Geschreven door Norbert Lieth.

Vergelijkbare berichten